သံေ၀ဂျဖစ္ဖြယ္ ဥဒယဘဒၵဇာတ္
=====================
တစ္ခုေသာ ညတစ္ညမွာ
ဥဒယဘဒၵမင္းသမီးဟာ
ျပႆဒ္ထက္ တိုက္ခန္းမွာ ေနေနပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ လုလင္ပ်ိဳတစ္ေယာက္ဟာ
ေရႊခြက္နဲ ့ ေရႊအျပည့္ထည့္ျပီး
ေရာက္လာပါတယ္။
ေနာက္လုလင္က မင္းသမီးကို
လူပ်ိဳစကား စေျပာပါတယ္။
“မင္းသမီး... တစ္ညေလာက္
သင့္တိုက္ခန္းမွာ အတူတကြ ေနပါရေစ”
မင္းသမီးလည္း
အေတာ္ထိတ္လန္ ့သြားပါတယ္။
ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ ေအာက္မွာ
အေစာင့္ေတြအမ်ားၾကီး ခ်ထားလို ့ပါ။
ဒါေၾကာင့္ မင္းသမီးက
“ဘယ္လိုလုပ္ တက္လာတာလဲ” ျပန္ေမးပါတယ္။
လုလင္ကလည္း
“ငါဟာ နတ္သားတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။
ငါ့အတြက္ မခက္ပါဘူး။
သင္က
ငါ့ကိုခ်စ္တယ္ဆိုရင္ ပါလာတဲ့ ေရႊခြက္နဲ ့
ေရႊအျပည့္ ေပးပါ့မယ္” လို ့ ျပန္ေျပာပါတယ္။
ဒီေတာ့ မင္းသမီးက
“သင့္ဟာသင္ နတ္သားမကလို ့
ဘာပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန ကြယ္လြန္သြားတဲ့
ကၽြန္မခင္ပြန္းေဟာင္း မင္းသားမွတစ္ပါး
ဘယ္သူ ့ကိုမွ မျမတ္နိဳးဘူး။
သင္ျပန္ပါေတာ့” လို ့ ႏွင္လႊတ္လိုက္ပါတယ္။
ဒုတိယညက်ေတာ့ လုလင္ပ်ိဳနတ္သားက
ေငြခြက္နဲ ့ ေရႊအျပည့္ထည့္ျပီး
ေရာက္လာျပန္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ မင္းသမီးက
ခ်က္ခ်င္းပဲ ျပန္လႊတ္ပါတယ္။
တတိယညက်ေတာ့လည္း
လုလင္ပ်ိဳနတ္သားက
ေၾကးခြက္နဲ ့ေရႊအျပည့္ထည့္ျပီး
ခ်စ္ေရးဆိုလာျပန္ပါတယ္။
ဒီမွာတင္ မင္းသမီးက စဥ္းစားပါျပီ။
ပထမရက္မွာ ေရႊခြက္နဲ ့။
ဒုတိယရက္မွာ ေငြခြက္နဲ ့။
တတိယရက္မွာ ေၾကးခြက္နဲ ့ဆိုေတာ့
သူ ့အတြက္ အထူးအဆန္းျဖစ္ေနပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ မင္းသမီးက လုလင္ကို ေမးၾကည့္ပါတယ္။
“အသင္ ေယာက်္ား...
ေယာက်္ားဟာ မိန္းမကို ခ်စ္ေရးဆိုရင္
ဥစၥာပစၥည္းကို တိုးတိုးပဲေပးရတယ္။
သင္က ဘာျဖစ္လို ့ တစ္ေန ့ထက္တစ္ေန ့
ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ေပးရတာလဲ” လို ့
ေမးပါတယ္။
ဒီေတာ့ လုလင္ပ်ိဳကလည္း ျပန္ေျဖပါတယ္။
“မင္းသမီးရယ္၊
သင့္ရဲ ့အသက္နဲ ့ရုုပ္ရည္အဆင္းက
တစ္ေန ့ထက္တစ္ေန ့
တိုးတိုးပ်ိဳပ်ိဳလာတယ္ဆိုရင္ေတာ့
ဥစၥာပစၥည္းကို တိုးတိုးေပးမွာေပါ့။
သင္မင္းသမီးရဲ ့အသက္နဲ ့ ရုပ္ရည္အဆင္းက
တစ္ေန ့ထက္တစ္ေန႔
ေလ်ာ့ေလ်ာ့အိုအိုလာတာပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ငါက ပစၥည္းကို ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ေပးတာပါ။
မင္းသမီးရယ္ တစ္ရက္ တစ္ည
ကုန္လြန္တာကို ထားလိုက္ပါဦး။
အခု သင့္ကို ငါၾကည့္ေနဆဲမွာပဲ
သင့္ရဲ ့ရုပ္ရည္ အဆင္းေတြက
တျဖဳတ္ျဖဳတ္နဲ ့ အို အို လာေနျပီေလ။
တျဖည္းျဖည္း တစ္ေန ့ထက္ တစ္ေန ့
ပ်ိဳပ်ိဳလာတာမွ မဟုတ္တာ” လို ့
ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။
ေနာက္ လုလင္နတ္သားက မင္းသမီးကိုု
နတ္ျပည္ေရာက္ေၾကာင္း
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြကို
ဆက္ျပီး ေဟာျပေပးပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ လုလင္ပ်ိဳက
အတိတ္လူ ့ဘ၀က
မင္းသမီးရဲ ့ခင္ပြန္းေဟာင္းပါ။
လူ႔ျပည္မွွာ က်န္ခဲ့တဲ့ ဇနီးေဟာင္းကို
လာျပီး သတိေပးတရားေဟာတာပါ။
လူတစ္ေယာက္ဟာ
တစ္ရက္ကုုန္သြားတာနဲ ့
ေသဖို ့တစ္ရက္ နီးနီးသြားတာပါ။
ေသဖို ့တစ္ရက္နီးသြားတာနဲ ့
ကုသိုလ္ျပဳဖို ့ အခြင့္အေရးေတြ
တစ္ရက္ေလွ်ာ့သြားတာပါ။
ျပီးေတာ့ တစ္ရက္ကုန္္သြားတာနဲ ့
အို အိုသြားတာပါ။
တိုး တိုးျပီး ပ်ိဳပ်ိဳ မလာပါဘူး။
ဒီတရားသေဘာကို အေျခခံျပီး
ဆရာေတာ္ဘုရားေတြက
“တစ္ရက္ကုန္ျပန္၊ ငါ့ရုပ္နာမ္၊
ေသရန္ တစ္ရက္နီးလာျပီ” လို ့
သတိေပးထားပါတယ္။
မနက္အိပ္ရာကနိဳးတာနဲ ့မထေသးဘဲ
“တစ္ရက္ကုန္ျပန္၊ ငါ့ရုပ္နာမ္၊
ေသရန္ တစ္ရက္ နီးလာျပီ” လို ့
ႏွစ္ေခါက္ေလာက္ဆင္ျခင္လိုက္ရင္
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း
သတိေပးျပီးသားျဖစ္သြားပါတယ္။
ဒါဆိုရင္ တစ္ေန ့တာျဖတ္သန္းတဲ့အခါ
အကုသိုလ္ျပဳခ်င္စိတ္ ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္သလို
ကုသိုလ္ျပဳဖို ့ကိုလည္း ေသခ်ာအားထုတ္ေတာ့မွာပါ။
တစ္ရက္ကုုန္သြားတာနဲ ့
ေသဖို ့တစ္ရက္နီးလာျပီဆိုတာေလးကို
သံေ၀ဂျဖစ္ေအာင္
ေသခ်ာဆင္ျခင္ရမွာပါ။
ငယ္ရြယ္နုပ်ိဳတဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့
ကုသိုလ္ပါရမီျဖည့္ဖို ့ အခြင့္အေရး
ရက္ေတြက ပိုျပီး ရွိေနပါေသးတယ္။
No comments:
Post a Comment