+ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့ ကံ~ကံ၏ အေၾကာင္း အက်ိဳး +
ကမၼဝါဒီက ကံကို ရွိတယ္လို႕လက္ခံတယ္ ၊
ကမၼႆကတသမၼာဒိ႒ိ က ကံရဲ႕ အက်ိဳးတရား ရွိ
တယ္လို႔ လက္ခံတယ္ ၊
ဒါမွန္ကန္တဲ႔ အျမင္ပါ ။
သုိ႔ေသာ္ … ျပည့္စုံလံုေလာက္တဲ႔ အျမင္ေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး ။
မ်က္စိတစ္ဖက္ပဲ ေကာင္းေသးတယ္ ။
ေနာက္တဖက္က ပိတ္ေနေသးတယ္ဆိုတဲ႔ သေဘာမ်ိဳးေပါ့ ။
တစ္ပိုင္းက သမၼာဒိ႒ိ ၊ ေနာက္တစ္ပိုင္းကို
ၾကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့ သတၱဝါေတြရွိတယ္၊ သတၱဝါ
ေတြကိုပဲျမင္တယ္ ။
ရုပ္၊ နာမ္ ၊ဓမၼ ၊ သခၤါရကို မျမင္ေသးဘူးဆိုရင္ အဲ႔ဒီအပိုင္းဟာ မိစာၦဒိ႒ိ ျဖစ္ေနေသးတယ္ ။
နိဗၺာန္ကို ျမင္ဖို႔ရာ
ေနာက္ထပ္ မ်က္စိတစ္ဖက္ ပြင့္လာဖို႔ အထူးလိုအပ္ပါတယ္။
အဲ႔ဒါကေတာ့
ဝိပႆနာသမၼာဒိ႒ိ ပဲျဖစ္ပါတယ္ ။
အျပင္က ပညတ္လို႔ေခၚတဲ႔ အကာေတြကို
ဖယ္ရွားၿပီး တကယ့္ အႏွစ္အသားအစစ္ ကိုၾကည့္ဖို႔ လိုအပ္တယ္။
အဲ႔ဒါမွ တကယ့္ ဝိပႆနာသမၼာဒိ႒ိ ရဲ႕ အေျခခံ ျဖစ္ပါတယ္။
လူရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ႀကီးဟာ စက္ရုပ္နဲ႔ အလြန္တူပါတယ္ ။
စက္ရုပ္ႀကီးလိုပဲ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုဆီ တပ္ဆင္ထားတဲ႔ ရုပ္ကိုယ္ကာယႀကီးဟာ
ဘာမွ မျမင္ရွာ မသိရွာပါဘူး ။ သိေနတာက
စိတ္ကေလးက သိတယ္ ။စိတ္ကေလး မရွိရင္ ကိုယ္ခႏၶာႀကီးဟာ မလႈပ္ရွားႏုိင္ေတာ့ဘူး ။ မတူညီတဲ႔ ဒီသဘာဝႀကီး ႏွစ္ခု ေပါင္းစပ္ေနမွ လႈပ္ရွားေနတဲ႔ သေဘာျဖစ္တာပါ ။
စိတ္ကေလးဟာ အာရုံ ရွိရာဘက္ကို ညြတ္
ညြတ္ သြားတတ္လို႕နာမ (နာမ္) လို႔ေခၚတယ္ ။ ရုပ္ ဆိုတာက ဆန္႕က်င္ဘက္ အေၾကာင္းတရားေတြနဲ႔
ေတြ႔တဲ႕အခါ ေျပာင္းလဲ ပ်က္စီးတတ္တယ္ ။
ေအးရင္တစ္မ်ိဳး ပူရင္တစ္မ်ိဳး ၊ ထမင္းဆာရင္ တစ္မ်ိဳး ၊
ျခင္ကိုက္ရင္ တစ္မ်ိဳး စသျဖင့္ ထင္ထင္ ရွားရွား
ေျပာင္းတတ္တဲ႔ အေျပာင္းမ်ိဳးကို
ရုပ္လို႔ေခၚပါတယ္။
ရုပ္တရားႀကီးဟာ ဓာတ္ႀကီးေလးပါး နဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားၿပီး ကံ၊ စိတ္ ၊ဥတု အာဟာရတို႔ကို မွီ
လို႔ အသက္ရွင္ ရပ္တည္ႀကီးထြား လာခဲ႔ၾကတာ ။
နာမ္တရား ကေတာ့ အဝိဇၨာႏွင့္တဏွာ ဝဋ္ျမစ္ ႏွစ္
ခု ေၾကာင့္ ေၾကာင္းက်ိဳး ဆက္စပ္ ျဖစ္ေပၚလာရပါ
တယ္ ။ တစ္ခါတစ္ရံ ဘဝကို အဝိဇၨာက ဦးေဆာင္
ၿပီး တခါတရံ တြယ္တာမႈ႕တဏွာက ဦးေဆာင္ေန
ျပန္ပါတယ္ ။
အရက္သမားတစ္ေယာက္ဟာ အရက္
မေကာင္းမွန္းသိေပမဲ႔ တဏွာက ဦးေဆာင္ေနေတာ့
မျဖတ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး ။ ပထမ တုန္းကေတာ့ ေကာင္း
မယ္ ထင္လို႔ လုပ္ၾကည့္လိုက္တာ အဲ႔ဒီတုန္းက
အဝိဇၨာက ဦးေဆာင္ပါတယ္ ။
'ကံ'ေျမျပင္မွာ ေပါက္လာရတဲ႔ သေႏၶစိတ္
ကေလးက စ,ခဲ႔တဲ႔ ဘဝမွာ ရုပ္အေျခခံ ေလးေတြနဲ႔
ကလလေရၾကည္ ကို ဖြဲစည္းၿပီး ရုပ္ေတြ နာမ္ေတြ
ျဖစ္ေပၚလာကာ သစ္ပင္မွာ အျမစ္ထြက္ အကိုင္း
ထြက္သလို တည္ေဆာက္ခဲ႔ၾကပါတယ္ ။
ထြက္လာတဲ႔ အခါ အာယာတန ၆ပါး ၊
ျပင္ပ အာရုံေတြႏွင့္ ဆက္သြယ္မႈ႕ရလာေတာ့
သဠာယတန ပစၥယာ ဖေႆာ ၊
ေကာင္း မေကာင္း ခံစားမႈ႕ ေဝဒနာေတြ ျဖစ္လာေတာ့
ေဝဒနာပစၥယာ တဏွာ
ျဖစ္လာျပန္တယ္ ။ တဏွာကေန စိတ္ထဲစြဲလန္းလာ
ေတာ့ ဥပါဒါန ပစၥယာ ဘေဝါ ကေန ဇာတိ ဇရာ
မရဏ ေသျခင္းမွာ ဘဝတစ္ခု ဆံုးရျပန္တယ္ ။
ျမတ္စြာဘုရားက အေၾကာင္းနဲ႔ အက်ိဳးကို
ဆက္စပ္ၿပီး ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ မွာ ဘဝကို သရုပ္ေဖာ္
ထားတာပါ။နာမ္နဲ႔ ရုပ္ကို ခြဲျခမ္းသိျမင္တဲ႔ 'နာမရူပ -
ပရိေစၧဒဥာဏ္'၊ မွန္ကန္တဲ႔ အေၾကာင္းတရားကို သိ
ျမင္တဲ႔ ပစၥယပရိဂၢဟဥာဏ္ ၊ ဒီ ဥာဏ္ႏွစ္ပါးနဲ႔ ျပည့္
စုံ တဲ႔သူဟာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ သာသနာမွာ ေထာက္
တည္ရာေတြ ရၿပီတဲ႔ ။
ဒါေၾကာင့္မို႔ ကမၼႆကတသမၼာဒိ႒ိလည္း
မိမိတို႔ရဲ႕သႏၲာန္မွာ ျပည့္စုံေစရပါမယ္ ၊
ေနာက္ တစ္ဖက္ကလည္း
ဝိပႆနာ သမၼာဒိ႒ိ ရဲ႕အေျခခံ ျဖစ္တဲ႔
နာမရူပပရိေစၧဒဥာဏ္ နဲ႔ ပစၥယပရိဂၢဟဥာဏ္
ႏွစ္ပါးကိုလည္း ရင့္သန္ေအာင္ လုပ္ၾကရပါမယ္ ။
ဒါမွလည္း ဒီသာသနာေတာ္ႀကီးမွာ
လူျဖစ္ရတဲ႔ အဓိပၸါယ္ျပည့္စုံၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္ ။
ပါခ်ဳပ္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ နိဗၺာန္တံခါးႀကီး ဖြင့္ေတာ္မူပါမွ ေကာက္ႏႈတ္ၿခံဳငုံ၍
ပူေဇာ္ေဝမ်ွ လိုက္ပါတယ္ ၊ အမွားအယြင္းမ်ား
ပါရွိ ခဲ႔ပါလ်ွင္ ေတာင္းပန္ပါသည္ရွင္ ။
ဓမၼမိတ္ေဆြ မ်ား ဥာဏ္ႏွစ္ပါး အသီးသီး ရရွိၾက၍
နိဗၺာန္တံခါးဝသို႔ အေရာက္သြားႏုိင္ၾကပါေစရွင္ ။
ေဒၚအေဝရာ ေရးသား ပူေဇာ္ပါသည္ ။
( ဓါတ္ပံုနွင့္ ေခါင္းစဉ္ ~ စိတ္၏ ေစ ရာ )
No comments:
Post a Comment