ေသခါနီးအခ်ိန္အတြက္စဥ္းစားပါ

ေသခါနီးကာလအခ်ိန္ကို ေလးေလးနက္နက္
စဥ္းစားၾကပါေနာ္..
ေသခါနီးကာလဆိုတာ လြယ္လြယ္ေလးနဲ႔
ေသတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး

ဆင္းရဲတဲ့ ဒုကၡေဝဒနာက ေသေလာက္ေအာင္
ဖိစီးႏွိပ္စက္ေနၿပီ..

ဒီလိုဖိစီးႏွိပ္စက္တဲ့ အခ်ိန္အခါမွာလည္း
ဒုကၡေဝဒနာရဲ႕ ဖိစီးႏွိပ္စက္တဲ့ဒဏ္ခ်က္ကို
ႀကိဳတင္ေလ့က်င့္မႈ မထားခဲ့ဘူးဆိုရင္

တရားဘာဝနာကို အဲ့ဒီအခ်ိန္မွ
စနစ္တက်လုပ္ေတာ့မယ္ဆို
မလြယ္ကူႏိုင္ေတာ့ဘူး..

"ေသခါနီးအခ်ိန္ကာလမွ ငါ႔စိတ္ကေလးကို
ငါထိန္းမယ္"တဲ့..တစ္ခ်ိဳ႕က ဆင္ေျခေပးတယ္..

"ေသခါနီးကာလမွ ကိုယ့္စိတ္ကို
ထိန္းႏိုင္ရင္ ၿပီးတာပဲ"တဲ့..

၁နာရီေလာက္ တရားထိုင္ၾကည့္စမ္းပါ"..
"ထိုင္ျပီး ဝင္ေလထြက္ေလအာရံုမွာပဲ
၁နာရီေလာက္ စိတ္ကိုၿငိမ္ေအာင္ ရွဴၾကည့္စမ္းပါ"..

"ရွဴလို႔ ရသလား"..
ရွဴလို႔မရဘူး ေနာ္

အခုခ်ိန္က ေသခါနီးကာလလို
ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ခါမဟုတ္ဘူး..
တရားထိုင္ႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္ပဲ..
အဲ့ဒီလို အခ်ိန္ခါမ်ိဳးမွာေတာင္မွ ေလ့က်င့္ခန္းမရွိတဲ့
ပုဂၢိဳလ္ေတြက
အာနာပါနကဲ့သို႔ေသာ ဘာဝနာအေပၚ၌
မိမိစိတ္ကို တည္ေနေအာင္ ခ်မထားႏိုင္ဘူးဆိုရင္

ေသခါနီးကာလ..
ဆင္းရဲဒုကၡေတြကလည္း ဝိုင္းေနျပီ..
အနားမွာ လြမ္းမယ့္သူေတြကလည္း ဝိုင္းေနျပီ..
ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား..

ဒီေတာ့ မိမိတို႔ရဲ႕သံသရာခရီးကို
တတ္သိနားလည္မယ္ဆိုရင္
ေပါ႔ေပါ႔ဆဆ မေနၾကပါနဲ႔..

စနစ္တက် အားကိုးထိုက္တဲ့တရားေတြကို
မေသမီမွာ ႀကိဳးစားထားဖို႔လိုပါတယ္..

က်ိန္းေသတဲ့ကုသိုလ္ကံကို ႀကိဳးစားၾကစမ္းပါ..
မက်ိန္းေသတဲ့ ကံေတြကိုေတာ့ မႀကိဳးစားၾကစမ္းပါနဲ႔..

ဘဝတစ္ခုက မေတာ္လို႔ဆုုံးသြားခဲ့ရင္
သာသနာေတာ္နဲ႔ေတြ႔ရတာ
အက်ိဳးမရွိျဖစ္သြားႏိုင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္..

ဒီေတာ့ ေသခါနီးကာလ မရဏာသႏၷေဇာ
အခ်ိန္အခါေရာက္ျပီး
စိတ္ေတြက မိမိစိတ္ကိုမိမိ ထိန္းႏိုင္တဲ့
စြမ္းအားကလည္း မရွိျပန္ဘူး..

မိမိထူေထာင္ခဲ့တဲ့ကုသိုလ္ကံေတြကလည္း
က်ိန္းေသတဲ့ကံမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးဆိုရင္
ရင္ေလးဖြယ္အခ်က္ေတြ မ်ားစြာရွိႏိုင္ပါတယ္..

ဘာဝနာတစ္ခုခုက ကုသိုလ္အရာမွာလည္း
က်ိန္းေသတဲ့ ကံဆိုတာရွိပါတယ္..
ဒါကို ခုကတည္းက ႀကိဳးစားၾကပါ..

ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး