ဒကာ။ ။ ဝိဇၨာရွစ္ပါးထဲမွာပါတဲ့ ပုေဗၺနိဝါသဉာဏ္္၊ အဘိညာဏ္ ေျခာက္ပါးထဲမွာပါတဲ့ ပုေဗၺနိဝါသအဘိညာဏ္တန္ခိုးနဲ႔ ကိုယ္ျဖစ္လာတဲ့ သံုးဆယ့္တဘံု ဘဝမ်ိဳးစံုကို ကုန္ေအာင္စံု သိႏိုင္တယ္ဆိုတာ ဟုတ္ပါသလားဆရာေတာ္။
ဆရာ။ ။ ဟုတ္မွန္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္လည္း ဟုတ္မွန္တယ္၊ မဟုတ္မမွန္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္လည္း မဟုတ္မမွန္ဘူး၊ ဒါက လြယ္တဲ့ဉာဏ္အလုပ္မ်ိဳးမွ မဟုတ္ဘဲဟာ။
ဒကာ။ ။ ဆရာေတာ့္အေျဖစကားကို ဒကာၾကီးတို႔ နားမလည္ဘူးဘုရား၊ နားလည္ႏိုင္တဲ့နည္းနဲ႔ ရွင္းျပပါလားဆရာေတာ္။
ဆရာ။ ။ ပုေဗၺနိဝါသဉာဏ္ အဘိညာဥ္ဆိုတာ ဘဝရဲ႕ စုတိစိတ္နဲ႔ ပဋိသေႏၶစိတ္ကို အစဥ္လိုက္ အမွီျပဳျပီးေတာ့ သိတဲ့ဉာဏ္၊ ေသတာနဲ႔ ျဖစ္တဲ့ဘဝကို အဆင့္ဆင့္လိုက္ျပီးေတာ့ သိတဲ့ဉာဏ္လို႔မွတ္ပါ။
အဲသည္လို သိတဲ့ေနရာမွာလည္း ေသတာနဲ႔ ျဖစ္တာကို အာရံုျပဳျပီး အစဥ္လိုက္ယူတဲ့အခါမွာ စုတိစိတ္နဲ႔ ပဋိသေႏၶစိတ္ေခၚတဲ့ ဤမွာဘက္မွ ေသတဲ့စိတ္နဲ႔ ဟိုမွာဘက္၌ စိတ္နာမ္ခႏၶာတရားတို႔ အျခားမရွိဘဲ အဆင့္ဆင့္ တစပ္တည္း အစဥ္ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ နာမ္ခႏၶာသေဘာအာရံုကိုသာ ယူမွီျပီးေတာ့ ဘဝမ်ားစြာကို သိႏိုင္တာျဖစ္တယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္…..”ေစေတာပရိယဉာဏံ ပုေဗၺနိဝါသာႏုႆတိဉာဏႆ ဥပနိႆယ ပစၥေယန ပစၥေယာ” လို႔ ပ႒ာန္း၌ ေဟာေတာ္မူတယ္။
ဘဝဆိုတာက (၁) ရုပ္ နာမ္ ခႏၶာ ငါးပါးစံုဘဝလည္းရွိတယ္၊ (၂) နာမ္ခႏၶာေလးပါးခ်ည္းျဖစ္တဲ့ ဘဝလည္းရွိတယ္၊ (၃) ရုပ္ခႏၶာတပါးတည္းသာျဖစ္ေနတဲ့ ဘဝလည္းရွိတယ္၊ အဲဒါကိုပဲ အဘိဓမၼာက (၁) ပဥၥေဝါကာရ ဘဝ၊ (၂) စတုေဝါကာရဘဝ၊ (၃) ဧကေဝါကာရ ဘဝ လို႔ ေခၚတယ္။
အဲဒီလို ဘဝသံုးပါးလံုးကို ပုေဗၺနိဝါသဉာဏ္္နဲ႔ ကုန္ေအာင္စံု အဟုတ္အမွန္သိႏိုင္တာက ျမတ္စြာဘုရားသခင္သာျဖစ္တယ္၊ ဘုရားမွတပါး က်န္တဲ့သာဝက ပုေဗၺနိဝါသ အဘိညာဥ္တန္ခိုးရွင္ ဟူသမွ်ေတြဟာ သတၱဝါတို႔၏ စုတိပဋိသေႏၶကို အာရံုျပဳ၍ အစဥ္လိုက္ယူႏိုင္ၾကေပမယ့္ အနႏၲရ ပစၥည္းနဲ႔ အစဥ္မျပတ္ျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ နာမ္ ဓမၼနဲ႔ စပ္၍သာ လိုက္ယူႏိုင္တာျဖစ္တယ္၊ သိႏိုင္ၾကတာျဖစ္တယ္။
စိတ္နာမ္ခႏၶာမရွိတဲ့ ရုပ္ခႏၶာသက္သက္နဲ႔ ပဋိသေႏၶ သြားေနတဲ့ အသညသတ္ဘဝမ်ိဳးက်ေတာ့ သာဝကေတြမွာရွိတဲ့ ပုေဗၺနိဝါသအဘိညာဥ္က မသိႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ စုတိစိတ္ျဖစ္ျပီးေတာ့ ပဋိသေႏၶစိတ္ျပတ္သြားလို႔ စိတ္မရွိဘဲ ရုပ္သက္သက္ခႏၶာတပါးတည္းနဲ႔ အသညသတ္ဘံုမွာ မဟာကပ္ ၅၀ဝ ၾကာေအာင္ သြားျဖစ္ေနတာ၊ ဒါ့ေၾကာင့္ အသညသတ္ဘဝကို သာဝက ပုဂၢိဳလ္ေတြက ပုေဗၺနိဝါသဉာဏ္္နဲ႔ အဟုတ္အမွန္ မသိႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာတာ၊ ကဲ...နားလည္ျပီလား။
ဒကာ။ ။ ရွင္းလင္းနားလည္သြားပါျပီဆရာေတာ္၊ ပုေဗၺနိဝါသဉာဏ္က စိတ္နာမ္ခႏၶာ အစဥ္ကိုသာ လိုက္သိေနတာကိုး၊ သည္လို ကြဲကြဲျပားျပားသိရတာမို႔ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ဆရာေတာ္။
Thama Meggin
No comments:
Post a Comment