" အပ် က္ပုံၾကားမွေတြ႕ခဲ့ရေသာ ဉာဏ္စဥ္မ် ား "( ၁ )
÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷
( အာဒိနဝ - နိဗၺိဒါ - မုေဥၥတုကမ် တာ )
အိုေယာဂီ.....
သင့္လက္ထဲရိွ ထိုအပ် က္တို႔ကိုသာ တိုး၍ၾကည့္ပါေလ။
ဝိပသ၁နာသည္ သူ႔အေၾကာင္းသိလို၍
သူႏွင့္ေပါင္းၾကည့္သည္ ဆိုသည္ကို မေမ့ေလလင့္။
သင္သည္ မည္မ်ွ အခ် ိန္ၾကာရွည္ၾကည့္ၾကည့္
အပ် က္သည္ အပ် က္သာျဖစ္ေခ် ၏။
ထိုအခါ သင္သည္ ဘဝကိုလည္းေကာင္း၊ခႏၶာကိုလည္း
ေကာင္း အျပစ္ျမင္လာေခ် ၏။
သည္ဘဝ သည္ခႏၶာကို ရရွိလာျခင္းေၾကာင့္
ဤသို႔ပ် က္ေနျခင္းဟု သေဘာေပါက္လာေခ် ေတာ့၏။
ဤသည္ပင္ အာဒိနဝဉာဏ္ဟုဆုိေခ် ၏။
သင္သည္ အခ် ိန္ရိွတိုင္း အပ် က္မွအပ် က္သို႔ဆက္ေန
ေသာ သင့္ဘဝခႏၶာကိုျမင္ေတြ႕ရေခ် ၏။
ထိုအပ် က္မွ အပ် က္သို႔သာကူးေနေသာ ဘဝခႏၶာကို
ၾကည့္ရင္းမွပင္ ၿငီးေငြ႕စိတ္မ် ား ဝင္လာေခ် ၏။
ေနမထူး၊ေသမထူးအျဖစ္ကိုလည္း ျမင္ေတြ႕ရေခ် ၏။
ဤသည္ပင္ နိဗၺိဒါဉာဏ္ဟုဆိုေခ် ၏။
သင္သည္ ခႏၶာ၏ အပ် က္ပုံႀကီးကို ၾကည့္လ် က္က....
* လက္ရိွအပ် က္ေဘးႀကီးမွ လြတ္ေျမာက္လိုစိတ္လည္း
ဝင္ေရာက္လာတတ္၏။
* ေယာက် ္ားျဖစ္က ရဟန္းဝတ္လ် က္ သံသရာမွ-
လြတ္လိုစိတ္လည္း ကိန္းေသး၏။
* မိန္းမျဖစ္က သီလရွင္ဝတ္လ် က္ သံသရာမွလြတ္လို-
စိတ္လည္း ကိန္းေသး၏။
သေဘၤာပ် က္ရာ ဘုရားအာရုံသာ ရိွေခ် ေတာ့သကဲ့သို႔
ဘဝပ် က္ ခႏၶာပ် က္ကို ၾကည့္လ် က္က
လက္ရိွအပ် က္ၾကားမွ ရုန္းထြက္လိုျခင္း၊ဘဝသံသာမွ
ရုန္းထြက္လိုျခင္း၊
ထိုုရုန္းထြက္ႏုိင္စြမ္းရိွသည့္ ကုသိုလ္မ်ဴ ိး ႀကိဳ းစားလိုျခင္း
တို႔သည္ ဆင္ျခင္စိတ္ျဖင့္ ေပၚေပါက္လာေခ် ၏။
ဤသည္ပင္ မုေဥၥတုကမ် တာဉာဏ္ဟုဆိုေခ် ၏။
အထက္ပါ ဉာဏ္သုံးဆင့္တို႔သည္
အပ် က္ပုံၾကားမွ ေတြ႕ရေသာဉာဏ္မ် ားျဖစ္ေခ် ၏။
ထိုဉာဏ္တို႔သည္ ဆက္တိုက္ပင္ ရက္ျခားလ် က္
မွတ္အားျပည့္ဝမႈသို႔လိုက္၍ ေပၚထင္တတ္ေခ် ၏။
ေၾကာက္စိတ္ ထိတ္လန္႔စိတ္တို႔သည္ အထြဋ္အထိပ္သို႔
ေရာက္ေခ် ၏။
သင္သည္ အကယ္၍ သံေဝဂေၾကာက္မွ တကယ့္-
အေၾကာက္သု႔ိေရာက္လ် က္..
မၾကည့္ရဲေတာ့ေလာက္ေအာင္ အျဖစ္သဲ၍ လက္မႈိင္ခ်
လိုက္ပါမူကား..
ေရွ႕ခရီးမဆက္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ အပ် က္ဘဝႏွင့္သာ
ပ် က္ရရွာေခ် ေတာ့၏။
အိုေယာဂီ.....
ဤဉာဏ္မ် ား၌ မ႐ႊင္ေသာစိတ္၊ ထိတ္လန္႔စိတ္မ် ား
ႀကီးစိုးလွေခ် ၏။
သဏၭာန္နိမိတ္လည္း မေတြ႕ရ၊ အပ် က္ကလည္း
တာရွည္လွသျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္လည္း သံသယဝင္တတ္
ေခ် ေသး၏။
ငါဝီရိယေလ် ာ့က် သြား၍မ် ား မျမင္ေလေရာ့သလား၊
သို႔မဟုတ္ ပါရမီကမ် ား ကုန္ခမ္းသြား၍ မျမင္ေလေရာ့-
သလား စသည္ျဖင့္ လားတို႔သည္ ဝင္လာတတ္ေခ် ၏။
တြန္႔ဆုတ္ေသာစိတ္ညံ့သည္ လႈံ႕ေဆာ္ေခ် ၏။
စိတ္ပ် က္ျခင္း၊အားေပ် ာ့ျခင္းမ် ားလည္း ရိွတတ္ေခ်
ေသး၏။
အားမေလ် ာ့ေလႏွင့္ ရဲတင္းစိတ္ကိုေမြးလ် က္
လမ္းဆုံးမေရာက္ လက္မေျမႇာက္ ေတာက္ေလ်ွ ာက္
ငါသြားမည္ဟု ရဲေဆးတင္ပါေလ။
အစရိွလ်ွ င္ အဆုံးရိွသလို အဆုံးရိွလ်ွ င္လည္း အစရိွ-
မည္သာျဖစ္ေခ် သျဖင့္
ဘဝခႏၶာ သံသရာမခ်ဴ ပ္ျပတ္ေသးသမ်ွ ထိုခရီးထဲမွ
မလြတ္ႏုိင္ေသးၿပီဟူ၍လည္း ဆင္ျခင္ပါေလ။
ထိုခရီးခဲမွ လြန္ေျမာက္ရန္မွာ ငါ၏မွတ္အားျဖစ္ေၾကာင္း
ကိုလည္း..
သင့္လက္ထဲရိွ သတိကို အားကိုးျဖစ္ေအာင္ အားကိုးပါ
ေလ။ ။ ။
အိုေယာဂီ...သင္သည္ မည္သို႔ပင္............
( မဟာေဗာဓိၿမိဳ င္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး
ဝနဝါသီေဉယ် ဓမၼသာမိေထရ္ ):
No comments:
Post a Comment