စ်ာန္, မဂ္, ဖိုလ္စိတ္မ်ားသည္ ေမြးရာပါစိတ္မ်ား မဟုတ္ၾက

စ်ာန္, မဂ္, ဖိုလ္စိတ္မ်ားသည္ ေမြးရာပါစိတ္မ်ား မဟုတ္ၾက
=====================

©          သမထက်င့္စဥ္အရ စ်ာန္တရားေတြ အားထုတ္လိုက္ၾကၿပီဆိုရင္ေတာ့ ပထမစ်ာန္ရႏိုင္မယ္၊ ဒုတိယစ်ာန္၊ တတိယစ်ာန္၊ စတုတၳစ်ာန္၊ ပဥၥမစ်ာန္ ရမယ္၊

      အဲဒီအခါ ႐ူပါဝစရကုသိုလ္စိတ္ေတြ ျဖစ္ျပန္ေရာ၊ အဲဒါက ရေနတဲ့အခိုက္မွာ ျဖစ္ေပၚတာ၊ ဒီစ်ာန္စိတ္ေတြ ျဖစ္လာတာက ပညာသင္လို႔တက္လာတဲ့သေဘာမ်ိဳး၊ ႀကိဳးစားလို႔ရလာတာ၊ ေမြးရာပါမဟုတ္ဘူး၊ ဒီလိုရႏိုင္တာလည္း ဉာဏ္ပါတဲ့ သေႏၶစိတ္နဲ႔မွ ရႏိုင္တာ၊ ဉာဏ္မပါရင္ အဆင့္မမီွဘူး၊ ဉာဏ္မပါတဲ့စိတ္နဲ႔ မရႏိုင္ဘူး။

©         ဝိပႆနာတရား အားထုတ္လို႔ ေသာတာပတိၱမဂ္၊ ေသာတာပတိၱဖိုလ္ရတယ္၊ သကဒါဂါမိမဂ္၊ သကဒါဂါမိဖိုလ္၊ အနာဂါမိမဂ္၊ အနာဂါမိဖိုလ္၊ အရဟတၱမဂ္၊ အရဟတၱဖိုလ္ ရတယ္ဆိုတာ တရားအားထုတ္လို႔ရတာ၊ ေမြးရာပါထဲမွာ မပါဘူး၊ သို႔ေသာ္ လုပ္ယူလို႔ရတယ္လို႔ေျပာတာ။

         မိဘလက္ထက္က တစ္ျပားမွ မရိွဘူး၊ သူ႔လက္ထက္ကိုယ္တိုင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္လို႔ ခ်မ္းသာလာတဲ့ လူမ်ားလို႔ေပါ့၊ လူခ်မ္းသာ ျဖစ္သြားတာ၊ သူႀကိဳးစားအားထုတ္လိုက္လို႔ မိဘလက္ထက္က ကုန္းေကာက္စရာ မရိွရာကေန လူခ်မ္းသာျဖစ္သြားတဲ့ လူေတြမရိွဘူးလား၊ အေျခခံေကာင္း အသိဉာဏ္ေကာင္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္ေယာက္ဟာ ႀကိဳးစားလိုက္တဲ့အခါ ရလာတယ္။

©            ယခုလည္းပဲ ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္တဲ့
သေႏၶစိတ္ရိွတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ဟာ စ်ာန္တရားအားထုတ္ရင္ စ်ာန္စိတ္ေတြရတယ္၊  ႐ူပါဝစရကုသိုလ္ရမယ္၊ အ႐ူပါဝစရကုသိုလ္ရမယ္၊ ရတဲ့အတိုင္း သူ႔မွာစိ္တ္ေတြတိုးလာတယ္၊

           ဝိပႆနာတရား အားထုတ္ရင္ မဟာကုသိုလ္စိတ္ေတြခ်ည္းပဲ၊ ဝိပႆနာဆိုတာ မဟာကုသိုလ္စိတ္ ဉာဏသမၸယုတ္ အားလုံးကိုပဲေခၚတယ္၊ ေနာက္ဆုံး ဝိပႆနာ အဆင့္ျမင့္သြားလို႔ မဂ္စိတ္ေပၚလာၿပီဆိုရင္ မဂ္စိတ္က ထုတ္လႊတ္တဲ့ ဖိုလ္စိတ္ေပၚလာၿပီဆိုရင္ေတာ့ ႀကိဳးစားလို႔ရလာတဲ့ အက်ိဳးအျမတ္ေတြသာ ျဖစ္တယ္၊

©       အဲဒီစိတ္ေတြက လူတိုင္းမွာ ရတာမဟုတ္ဘူး၊ ေန႔စဥ္ဘဝမွာလည္း ရိွေနတာမဟုတ္ဘူး၊ ပထမစ်ာန္စိတ္ဆိုတာ အိပ္ေနတုန္းရိွေနတာမဟုတ္ဘူး၊ ေသာတာပန္ျဖစ္လို႔ ေသာတာပတိၱဖိုလ္စိတ္ဆိုတာ အိပ္ေနတုန္း ရိွေနတာမဟုတ္ဘူး၊ ေျပာရင္ေတာ့ ေပၚစိတ္ေတြေပါ့၊ ကမၼ႒ာန္းအားထုတ္မွ ေပၚလာတဲ့တရားေတြပါ၊ တရားထိုင္တဲ့ အခိုက္အတန္႔ေလးမွာမွ ေပၚလာတယ္။

ႀကိယာစိတ္
~~~~~~~~

©         ျမတ္စြာဘုရား သမာပတ္ဝင္စားတဲ့ အခိုက္ေလးမွာ စ်ာန္ဝင္စားရင္ စ်ာန္စိတ္ျဖစ္တယ္၊ ဖိုလ္ဝင္စားရင္ ဖိုလ္စိတ္ျဖစ္တယ္၊ သာမန္ေနတဲ့အခါမွာ မျဖစ္ဘူး၊ သာမန္အခါမွာ သာမန္စိတ္နဲ႔ပဲ ေနတယ္၊

        စ်ာန္ဝင္စားတဲ့အခါ စ်ာန္စိတ္ အဲဒီစ်ာန္စိတ္ဟာ ``ႀကိယာစိတ္´´သက္သက္ျဖစ္တယ္၊ ႀကိယာစိတ္ေတြက ပုထုဇဥ္ေတြနဲ႔ မဆိုင္ဘူး၊ သာမန္ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ စိတ္ျဖစ္ရင္ ``မဟာကုသိုလ္´´၊ ဒီမဟာကုသိုလ္စိတ္ကိုပဲ ကိေလသာကုန္ခန္းသြားတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြျဖစ္ရင္ ``မဟာႀကိယာစိတ္´´လို႔ ေခၚတာ။

©        ထိုအတူပဲ စ်ာန္ရသြားတဲ့ ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ သႏၱာန္မွာ ျဖစ္တဲ့ ``႐ူပါဝစရကုသိုလ္စိတ္´´ကိုပဲ ``႐ူပါဝစရႀကိယာစိတ္´´လို႔ ေခၚလိုက္တာ၊

      ပုထုဇဥ္ေသကၡဆိုရင္ အ႐ူပါစ်ာန္ရသြားက ``အ႐ူပါဝစရကုသိုလ္´´၊ ရဟႏၱာသႏၱာန္မွာျဖစ္ရင္ ``အ႐ူပႀကိယာစိတ္´´၊ ``မဟဂၢဳတ္ကုသိုလ္စိတ္´´ျဖစ္လွ်င္ ``မဟဂၢဳတ္ႀကိယာစိတ္´´လို႔ေခၚလိုက္တာပဲ။

©        အာဝဇၨန္းေဒြးမွလဲြရင္ က်န္တဲ့ ႀကိယာစိတ္ေတြဟာ ရဟႏာၱသႏၱာန္မွာ ျဖစ္တာကို ေခၚတာ၊ ရဟႏၲာမွာ ကိေလသာမရိွေတာ့လို႔ ကုသိုလ္လို႔ မေခၚေတာ့ဘူး၊

      ကုသိုလ္နဲ႔ အကုသိုလ္ဆိုတာ အျမဲတိုက္ခိုက္ေနတာ၊ ရဟႏာၱက်ေတာ့ တိုက္ခိုက္စရာ မလိုေတာ့လို႔ ကုသိုလ္ဆိုတဲ့ နာမည္မေပးေတာ့ဘဲ "ႀကိယာ"ဆိုတျ့ နာမည္ေပးတာ၊ ႀကိယာဆိုတာ ေဆာင္ရြက္႐ုံသက္သက္ပဲ၊ အလုပ္ျဖစ္႐ုံေလးပဲရိွတယ္၊ ဘာမွ ကံအရာမေျမာက္ေတာ့ဘူး။

ကိေလသာရိွမွ ကံျဖစ္ပုံ
~~~~~~~~~~~~~~
         ``ကံ´´ဆိုသည္မွာ ကိေလသာရိွတဲ့ ပုဂၢိဳရဲသႏာၱန္မွာျဖစ္တာ၊ ကိေလသာမရိွေတာ့ရင္ ကံအရာ မေျမာက္ေတာ့ဘူး၊ ေကာင္းတာလုပ္လည္း ကုသိုလ္ကံ မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ မေကာင္းတာကိုေတာ့ မလုပ္ၾကေတာ့ဘူးေပါ့။

ကုသိုလ္ , အကုသိုလ္တို႔ရဲ႕ အေၾကာင္းတရား
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

©            ကုသိုလ္စိတ္နဲ႔ အကုသိုလ္စိတ္က ဘာေၾကာင့္ျဖစ္သလဲ..?၊ အတိတ္ဘဝက ကံေၾကာင့္ျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူး၊

      ဘာကျဖစ္ေအာင္လုပ္တာလဲဆိုရင္ ``အာဝဇၨန္း နဲ႔ ဝုေ႒ာစိတ္´´ေတြက မွန္မွန္ကန္ကန္ ႏွလုံးသြင္းျခင္းဆိုတဲ့ ``ေယာနိေသာမနိသိကာရ´´ျဖစ္ရင္ ကုသိုလ္ျဖစ္သြားတယ္၊

©      ``အေယာနိေသာမနသိကာရ´´ ျဖစ္ရင္ အကုသိုလ္ျဖစ္ေရာ၊ သူတို႔က အဓိကပဲ၊ ``ေယ ေကစိ ကုသလာဓမၼာ သေဗၺ ေတ ေယာနိေသာမနိသိကာရ မူလကာ´´- ကုသိုလ္တရားမွန္သမွွ်ေတြဟာ မွန္မွန္ကန္ကန္ ႏွလုံးသြင္းျခင္းလို႔ေခၚတဲ့ ေယာနိေသာမနိသိကာရသာလွွ်င္ အေၾကာင္းရိွၾကပါတယ္၊

      "ေယာနိေသာမနသိကာရ"ေနာ္၊ မ်က္စိက ျမင္တဲ့အာ႐ုံေပၚမွာ အသင့္အတင့္ႏွလုံးသြင္းရင္၊ အကုသိုလ္မျဖစ္ေအာင္ ႏွလုံးသြင္းတာကို ေယာနိေသာမနသိကာရလို႔ ေျပာတာ၊ နားကၾကားတဲ့အသံ၊ ႏွာေခါင္းက နံတဲ့အေပၚ ဒီလိုႏွလုံးသြင္းမွန္လို႔ရိွရင္ ကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္တယ္၊ ကုသိုလ္ေဇာ ေစာတယ္၊ ကုသိုလ္နဲ႔ အကုသိုလ္ကို "ေဇာ"လို႔မွတ္။

စိတ္တို႔၏ျဖစ္စဥ္
~~~~~~~~~~

©          ပထမဆုံး ေမြးရာပါ စျဖစ္တာက ``ဝိပါက္စိတ္ေတြ´´၊ ဝိပါက္စိတ္ကလည္း ႏွစ္မ်ိဳး၊ အေျခခံစိတ္နဲ႔ ေနာက္မွေပၚတဲ့ဝိပါက္စိတ္က" တစ္မ်ိဳး၊ ၿပီးေတာ့ အာဝဇၨန္းစိတ္ႏွစ္ခုျဖစ္တယ္၊ အာ႐ုံနဲ႔ဝတၳဳ တိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ျဖစ္လာတယ္၊
အာဝဇၨန္းကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ကုသိုလ္ , အကုသိုလ္ ေပၚလာတယ္ေပါ့။

         လူ႔ဘဝမွာ ပထမအေျခခံက ပဋိသေႏၶစိတ္ပဲ ကံတရားက ေပးလိုက္တာက ပဋိသေႏၶစိတ္ကို ေပးလိုက္တာ၊ ေပးလိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ပဋိသေႏၶစိတ္ ေပၚလာတယ္၊ ေပၚလာတဲ့အခါ ပဋိသေႏၶစိတ္ေနာက္ ပဝတိၱအခါမွာ ကံကဆက္ၿပီး ထုတ္လုပ္တဲ့ "ဘဝင္စိတ္" ေပၚတယ္၊ ပဝတိၱအခါမွာ ဆက္ၿပီးထုတ္လုပ္တဲ့အခါ ပစၥဳန္ပၸန္အေၾကာင္းတရားေတြနဲ႔ ေပါင္းၿပီးမွ ထုတ္လုပ္ေပးတာတဲ့။

©       စကၡဳဝိညာဏ္စိတ္ဆိုတာ သူ႔ဟာသူ အျမဲေပၚတာ မဟုတ္ဘူး၊ မ်က္စိနဲ႔ ႐ူပါ႐ုံ ဆုံလိုက္မွေပၚတာ၊ ပစၥဳပၸန္အေၾကာင္းလို႔ေခၚတယ္၊ ယခုေလာေလာဆယ္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္တာ၊ အာ႐ုံကို ဆင္ျခင္တဲ့ အာဝဇၨန္းဆိုတဲ့ စိတ္ေပၚလို႔ တိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ သူေပၚလာတာ၊

      ေပၚလာတဲ့အာ႐ုံကို ေယာနိေသာ , အေယာနိေသာ ဆိုတဲ့ သူ႔ဆင္ျခင္ေပးမႈေပၚမွာ "ကုသိုလ္ေဇာ" "အကုသိုလ္ေဇာ" ဒီလိုျဖစ္သြားတယ္၊ ဒါစိတ္ရဲ႕သဘာဝ၊ စိတ္ဆိုသည္မွာ အာ႐ုံကို သိတတ္ေသာ သေဘာတစ္မ်ိဳးတည္းသာရိွတယ္။

©       ဒါျဖင့္ စိတ္အက်ဥ္း(၈၉) အက်ယ္(၁၂၁) ခဲြတာ၊ ဝိပါက္(၂၃)လို႔ ဘာေၾကာင့္ ခဲြတာလဲဆိုရင္ အေျခအေနေတြေၾကာင့္ခဲြတာ၊ ျဖစ္ေပၚတဲ့ေနရာမတူ၊ အေၾကာင္းအရာမတူ၊ ျဖစ္ခ်ိန္မတူလို႔ ခဲြသြားတယ္၊

      စကၡဳဝိညာဏ္စိတ္ျဖစ္ျပီးမွ သမၸဋိစိၧဳင္းျဖစ္ျပီးမွ သႏီၲရဏျဖစ္ရတယ္၊ အဆင့္သင့္ ဒီလိုျဖစ္ပုံခ်င္း မတူတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အမ်ိုးအမည္ ကဲြျပားျခားနားသြားတယ္၊ စိတ္မွန္သမွွ်အာရုံကို သိျခင္းသေဘာမွ လဲြၿပီး တျခားဘာမွမရိွဘူး၊ ေကာင္းဆိုးေဝဖန္တာမျဖစ္ဘူး၊ သိ႐ုံပဲသိတယ္၊ ေစတသိက္ေတြနဲ႔ ေပါင္းတဲ့အခါ စိတ္စြမ္းအားေတြက ဒီထက္ တိုးတက္လာပါတယ္။

©       ဒီကေန႔ စိတ္ရဲ႕အေျခခံ သေဘာတရားမ်ားကို ႐ွင္းလင္းေဟာၾကားၿပီးလို႔`` စိတ္ကိုေလ့လာသုံးသပ္ျခင္းအေၾကာင္း´´ကို နိဂုံးခ်ဳပ္ပါၿပီ၊ ေနာက္ထပ္ဆက္ေလ့လာၾကပါ၊

      "စိတ္"အေၾကာင္းကို သိၿပီးတဲ့အခါ တို႔ရဲ႕ႏွလုံးသားထဲ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ  စိတ္ဆိုတာ ရိွေနၿပီးေနတာမဟုတ္ဘူး၊ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ အေၾကာင္းရိွမွျဖစ္တာ၊ ေလာကမွ သတၱ၀ါလို႔ ေခၚစရာတစ္ခုမွမရိွဘူး၊

သူ႔ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ အေၾကာင္းတရားက ထုတ္လုပ္တဲ့အက်ိဳးဆိုကာမွ်သာ ရိွတာကို ကိုယ္စီကိုယ္စီ သေဘာက်ၿပီး တရားထူး တရားျမတ္မ်ားရရိွကာ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။
       
                    (သာဓု    သာဓု    သာဓု)
(အဘိဓမၼာ ျမတ္ေဒသနာ pageမွကူးယူပူေဇာ္ပါသည္)