ေမး - ဝိပႆ နာသမားျဖစ္လို႔
ပရမတ္သက္သက္ကိုသာ
စ႐ႈခိုင္းတဲ့ ကမၼ႒ာန္းကိုပဲ ၫႊန္ျပေပးပါ။
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
ေျဖ - ဝိပႆ နာဉာဏ္ရဲ႕ အာ႐ံုဟာ ပရမတ္အာ႐ံုသာျဖစ္တယ္ဆိုတာကို သိထားၿပီးသူ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ဝိပႆ နာတရားအတြက္ အားထုတ္နည္းကို ၫႊန္ျပတဲ့အခါ ပညတ္သေဘာေတြကို အေျခခံၿပီး ပရမတ္ကို ျမင္ေစႏိုင္တဲ့ အားထုတ္နည္းရယ္၊ ပရမတ္သေဘာေတြကို တိုက္႐ိုက္ ျမင္ေစႏိုင္တဲ့ အားထုတ္နည္းရယ္လို႔ ရွိၾကပါတယ္။
ပညတ္သေဘာေတြကို အေျခခံတဲ့နည္းက အခ်ိန္ၾကာၾကာ၊ ေနရာမေရြ႕ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ဳိးေတြ၊ ပံုသဏၭာန္၊ အရြယ္အစား၊ အေရာင္အဆင္းေတြကို ၫႊန္ျပတဲ့သေဘာေတြနဲ႔ စၿပီး ေျပာေပး ဆိုေပးၾကရတာပါ။
ပရမတ္အာ႐ံုကို သိႏိုင္တဲ့ ဝိပႆ နာဉာဏ္ျဖစ္လာရင္ေတာ့
“ပရမတ္မွန္၊ ခပ္ျမန္ျမန္၊ ဧကန္မုခ်၊ ျဖစ္လည္းျဖစ္တယ္၊ ပ်က္လည္း ပ်က္တယ္” ဆိုတဲ့ သေဘာကို သိလာ ႏိုင္ပါၿပီ။
ပရမတ္သေဘာကို တုိက္႐ိုက္ျမင္ေစႏိုင္တဲ့ အားထုတ္နည္းကေတာ့ ပရမတ္ေတြရဲ႕ အခ်ိန္မေရြး အျမဲတမ္း ျမန္ျမန္ ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲေနၾကတဲ့ သေဘာကိုပဲ ေျပာဆို ၫႊန္ျပၾကပါတယ္။
႐ုပ္ပရမတ္၊ နာမ္ပရမတ္သေဘာေတြ၊ ခႏၶာ၊ အာယတန ပရမတ္သေဘာေတြကို ၫႊန္ျပၾကပါတယ္။
ဒီလိုပရမတ္ တိုက္႐ိုက္ ၫႊန္ျပရာမွာလည္း အသံုးအႏႈန္း အေျပာအဆိုကေတာ့ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး နားလည္ေစတဲ့ အသံုးအႏႈန္း ပညတ္အေခၚအေဝၚေတြနဲ႔ပဲ ေျပာဆိုရပါတယ္။
အခု အေမးက ပရမတ္ကိုသာ အားသန္တယ္။ ပညတ္ကို ဂ႐ုမစိုက္ခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ သေဘာေတြ ပါဝင္ ပါတယ္။
ဝိပႆ နာကမၼ႒ာန္းဆိုေပမယ့္ ေက်းဇူးရွင္ ဆရာသမားမ်ားက သင့္ေတာ္ရာ၊ သင့္ေလ်ာ္ရာ ပညတ္အေျခခံၿပီး ၫႊန္ျပတဲ့နည္းေတြကို အသံုးျပဳတာ မ်ားပါတယ္။
“ထိ-သိ”၊ ဒါဟာ ပရမတ္အစစ္ၫႊန္တဲ့ ဝိပႆ နာပါလို႔ ေျပာၾကရင္လည္း အသံုးအႏႈန္းက ပညတ္ပါပဲ။ ႐ုပ္ကို ဉာဏ္နဲ႔ၾကည့္၊ နာမ္ကို ဉာဏ္နဲ႔ၾကည့္၊ ျဖစ္ပ်က္ၾကည့္ဆိုတာေတြလည္း ဒီလိုပါပဲ။
ဒီသေဘာေတြကို ဒီေလာက္ေျပာ႐ံုနဲ႔ မသိႏိုင္ေသးတဲ့ သူေတြက မ်ားလွပါေသးတယ္။
အေသးစိတ္ သိေအာင္၊ ေသခ်ာသိေအာင္ ေျပာဆိုေပးၾကရဦးမွာပါ။ ဒီအခါမွာ ေနရာ၊ ေဒသ၊ အရြယ္အစား၊ ပံုသဏၭာန္၊ အခ်ိန္ကာလ စတဲ့ ပညတ္သေဘာေတြကို ေျပာေပးရ၊ ဆိုေပးရပါေသးတယ္။
ဝိပႆ နာတရားကို သိလိုတဲ့ သမၼာဆႏၵရွိသူအေနနဲ႔က ပညတ္သေဘာေတြကိုေရာ ပရမတ္သေဘာေတြကိုပါ နားလည္ထားရပါတယ္။ သိထားရပါဦးမယ္။ ဒါမွလည္း ဒီေခတ္ ဒီအခါမွာ တရားသိဖို႔ရန္
ပိုၿပီး အေထာက္အကူ ေပးႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
ပညတ္ဆိုတာ သမုတိသစၥာ နယ္ပယ္ပါ။
ပရမတ္ဆိုတာ ပရမတၳသစၥာ နယ္ပယ္ပါ။
ဒီနယ္ပယ္ႏွစ္ခုရဲ႕ အက်ယ္အဝန္းကို သိနားလည္ထားသူအတြက္ တရားအလုပ္မွာ တကယ္ ေက်းဇူးမ်ားပါတယ္။
ပရမတ္နဲ႔ ပညတ္သေဘာေတြကို တန္ဖိုးထားမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးရဲ႕ အဆိုအမိန္႔ကို သေဘာက်မိတာ ရွိပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးက “ပရမတၳသစၥာကို နားမလည္ရင္ အပါယ္ေရာက္မယ္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
ပညတ္သမုတိသစၥာဆိုတာဟာ ေလာကဝတၱရားေတြပါ ပါဝင္ပါတယ္။ ဒီဝတၱရားေတြ ပ်က္ျပားသြားရင္ အပါယ္ေလးပါးကို ေရာက္ေစႏိုင္ပါတယ္။
စိတ္၊ ေစတသိက္၊ ႐ုပ္၊ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့ ပရမတ္သေဘာေတြမသိရင္ နိဗၺာန္ကို မေရာက္ႏိုင္ေသးေပမယ့္ ဆရာဝတ္၊ တပည့္ဝတ္၊ မိဘဝတ္၊ သားသမီးဝတ္၊ ကိုယ္က်င့္သီလဆိုတဲ့သေဘာေတြကို လိုက္နာက်င့္သံုးရင္ အပါယ္မက်ႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာလိုတာပါ။
ပရမတၳသစၥာကို သိရင္ေတာ့နိဗၺာန္ကို ေရာက္ႏိုင္လာၿပီေပါ့။
ပရမတ္ကိုပဲဖက္တြယ္ၿပီး ပညတ္ပယ္ရင္ အပါယ္က်မယ္။ ပညတ္ကိုပဲ ဖက္တြယ္ၿပီး ပရမတ္ပယ္ရင္လည္း နိဗၺာန္ မေရာက္ပါဘူး။
ပရမတ္ကိုလည္းသိ၊ ပညတ္သမုတိသစၥာကိုလည္း လက္ခံ နားလည္ရင္ ပိုေကာင္းတာေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ ပညတ္ပရမတ္ ႏွစ္မ်ဳိးစလံုးကို နားလည္ၿပီး သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာတရားေတြ တိုးပြားေအာင္သာ ႀကိဳးစားၾကေစခ်င္ပါတယ္။
“ဓမၼဒူတဆရာေတာ္ အ႐ွင္ေဆကိႏၵ - ဝိပႆ နာတရားသင္တန္း အေမးအေျဖမ်ား(၂)” မွ ကူးယူမ်ွေ၀သည္. . ..
Credit >> Bhikkhu Samana
Aung Hein
No comments:
Post a Comment