မ်က္ရည္က်ေအာင္ေကာင္းတဲ႔တရား
အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီးဟာ တစ္ေန႔ကို ဘုရားေက်ာင္း တစ္ေခါက္အနည္းဆံုး သြားတယ္။ သြားတဲ႔ခ်ိန္တိုင္းလည္း ယာဂု ဖေယာင္းတိုင္ ပန္း စတုမဓု သကာရည္ ပ်ားရည္ သံုးေဆာင္ ေကာင္းတာမ်ား ယူေဆာင္ သြားေလ႔ရွိတယ္။
ေန႔တိုင္း သံဃာ ၅၀၀ အိမ္မွာ ဆြမ္းေက်ြးတယ္ နည္းတဲ႔အလွဴမဟုတ္ဘူး။ ဘုရားကလည္း ေတြ႔တိုင္း တရားေဟာတဲ႔အခါ ခုလုပ္ေနတဲ႔ဒါနေတြဟာ ငါဘုရားလုပ္ခဲ႔ရတယ္။ ဒကာႀကီးက ဘုရားလမ္းစဥ္ အတိုင္းလုပ္ေနတာပဲ။ ရွင္သာရိပုတၱရာ ရွင္ေမာဂၢလန္တို႔ကလည္း ဒါနလုပ္ေနတာ ေက်းဇူးမ်ားေၾကာင္း ေဟာၾကတယ္။
ႏွစ္ေပါင္း ၃၈ ႏွစ္ၾကာလာေတာ့ သူေဌးႀကီး နာမက်န္းျဖစ္လာတယ္။ သူ႔စိတ္မွာလည္း ဒီေ၀ဒနာက မေက်ာ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး အခိုင္းေစ တစ္ေယာက္ေခၚၿပီး ဘုရားထံ ေစလႊတ္ပါတယ္။ ဘုရားကိုေလွ်ာက္ၿပီး ရွင္သာရိပုတၱရာထံ၀င္ၿပီး အိမ္လည္းၾကြေပးဖို႔ ပင့္ေလွ်ာက္ခိုင္း၏။
ရွင္သာရိပုတၱရာလည္း ရွင္အာနႏၵာကိုေခၚၿပီး သူေဌးႀကီးအိမ္ၾကြေလသည္။ "ဒကာႀကီး ဘယ့္ႏွယ္ေနသတုန္း" "ေ၀ဒနာဟာ ေရွ႕သာ တိုးပါတယ္ ေနာက္ဆုတ္တယ္မရွိပါဘူး။ ေခါင္းကိုက္တာလည္း လြန္လို႔ ၀မ္းထဲပူလိုက္တာေရာ"အကဲခတ္ၾကည့္ေတာ့ ဒီေ၀ဒနာဟာ ေသမဲ႔ေ၀ဒနာသိလိုက္တာနဲ႔ အားေပး စကားမေျပာေတာ့ပါ။
က်ဳပ္တရားေဟာမယ္ နားေထာင္ပါ။ ဒကာႀကီး ျမင္စိတ္ကို မစြဲလို႔ရွိရင္ ျမင္စိတ္ေၾကာင့္ ေနာက္ခႏၶာ မလာဘူး။ ျမင္စိတ္နဲ႔ တြဲမည့္ခႏၶာ မလာဘူး။ ၾကားစိတ္ကို မစြဲလို႔ရွိရင္ ၾကားစိတ္နဲ႔တကြျဖစ္မည့္ ခႏၡာမလာဘူး။ နံစိတ္ကိုမစြဲရင္ နံစိတ္နဲ႔တြဲျဖစ္မဲ႔ ခႏၶာမလာဘူး။ လွ်ာေပၚကေပၚတဲ႔ စိတ္ကေလး စားစိတ္ကို မစြဲရင္ စားစိတ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ ေနာက္ခႏၶာ မလာေတာ့ဘူး။ ယားစိတ္ ေကာင္းစိတ္ မေကာင္းစိတ္ေတြကို မစြဲရင္ သူနဲ႔ပတ္သက္တာေတြ မလာေတာ့ဘူး။
မေနာစိတ္ေတြကို ဘယ္စိတ္မဆို မစြဲရင္ မေနာစိတ္ဆိုတာ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟ ဒါေတြကိုမစြဲရင္ မေနာ၀ိညာဏ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ခႏၶာ မလာေတာ့ဘူး။ မစြဲနဲ႔ဆိုတာက ဒကာ ဒကာမေတြ နားမလည္မွာဆိုးလို႔ ဒီတိုင္းေနဖို႔မဟုတ္ဘူး ျဖစ္ပ်က္ ရွဳျပစ္ရမွာ။
ဘယ္လိုရွဳမလဲ အနိစၥလို႔ရွဳ ျမင္စိတ္ကို အနိစၥရွဳေတာ့ တဏွာ ဥပါဒါန္ စြဲလန္းတာ မလာေတာ့ဘူး။ ျမင္လိုက္တာနဲ႔ စြဲစြဲလန္းလန္း ၾကည့္ေတာ့တာပဲ။ မျမင္ရင္ ျမင္တဲ႔ေနရာ ရွာၾကည့္တယ္။ ဒါတဏွာ ဥပါဒါန္ ကံလိုက္ေနတာ။ တဏွာ ဥပါဒါန္ ကံလိုက္ေနေတာ့ ဇာတိ ဇရာ မရဏ လြတ္ပါ႔မလား။ ျမင္ရင္ လိုခ်င္မယ္ စြဲလန္းမယ္။
ျမင္လ်က္မတၱနဲ႔ ျမင္ျမင္ခ်င္း အပါယ္ေရာက္မဲ႔ ကံေတြ ႀကိဳးစားမိပါလိမ္႔မယ္။ ဒါစြဲလန္းလို႔ပဲ ကာယကံနဲ႔ ၀စီကံနဲ႔ အားထုတ္ေနတယ္ ကမၼဘ၀။ ျမင္တာနဲ႔ ျဖစ္ပ်က္ရွဳလိုက္ႏိုင္ရင္ ျမင္တဲ႔ေနာက္မွာ တဏွာမလိုက္ေတာ့ဘူး။ ဥပါဒါန္မလိုက္ေနာ့ဘူး။ ဉာဏ္လိုက္လာတာ။ ဒီဉာဏ္က ၀ိပႆနာဉာဏ္။
၀ိပႆနာဉာဏ္က ကံျဖတ္ခ်လိုက္တာပဲ။ တဏွာ ဥပါဒါန္ေတြ ေပၚခြင့္မရေတာ့ အက်ိဳးေပးလည္း ရပ္သြားတယ္။ ကမၼ ၀ိပါကဆိုတဲ႔ ၀ိဘက္အက်ိဳးေတြ လာခြင့္မရေတာ့ဘူး။ ကံမျပတ္ရင္ ဘုရားေတာင္မျဖစ္ဘူး။ ေ၀သႏၱရာမင္း လွဴဒါန္းမွဳေတြ အမ်ားႀကီးပဲ ကံမျပတ္ေတာ့ အရိယာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
ဒီကံက နတ္ျပည္အက်ိဳးေပးလည္း ဇာတိ ဇရာ မရဏ ျဗဟၼာျပည္ အက်ိဳးေပးလည္း ဇာတိ ဇရာ မရဏ ဒုကၡသစၥာခ်ည္ပဲ။ ဒုကၡကေန ေနာက္ဒုကၡရတာ ရွံဳးလား ျမတ္လား။ စကၡဳ၀ိညာဏ္ကို မစြဲရင္ မွီေနတဲ႔ ပဋိသေႏၶစိတ္ မလာေတာ့ဘူး။ ငါ႔ကိုယ္ ငါ႔ဟာထင္ေနရင္ ဒိဌိကလာမွာပဲ။ သတၱ၀ါတစ္ေယာက္မွာ အျပစ္အႀကီးဆံုးသင့္တာဟာ ဒီဘ၀စုေတႀပီး ေနာက္ဘ၀ရတာ အျပစ္ႀကီီးဆံုးပဲ။
သူေဌးႀကီး မ်က္ရည္က်ေနၿပီဆိုတာ ရွင္အာနႏၵာျမင္ေတာ့ အကဲခတ္ၿပီး ဒကာႀကီးမွာ ခ်မ္းသာတဲ႔ပစၥည္းေတြ သားသမီးေတြကိုစြန္႔ရမွာ ေၾကာက္လို႔ မ်က္ရည္က်တာလား ေမးေတာ့ "အရွင္ဘုရား ဒီလိုမေျပာပါနဲ႔ ဒါေတြမစြဲပါဘူး အကဲခတ္မလြဲပါနဲ႔ ခုမ်က္ရည္က်တာက ဘုရားနဲ႔ေရာ အရွင္ဘုရားတို႔ေရာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနခဲ႔ရတယ္ ဘယ္ဟာမွ မစြဲနဲ႔ဆိုတဲ႔တရား မနာဖူးခဲ့ဘူး။ ခုမွနာရေတာ့ ရဟႏၱာျဖစ္မဲ႔တရားဆိုတာ သိလိုက္ရလို႔ မြန္ျမတ္တဲ႔ တရား မနာခဲ႔ရတာ ၀မ္းနည္း လြန္းလို႔ ငိုတာပါဘုရား"
ဒီတရားဟာ မေဟာခ်င္လို႔မဟုတ္ဘူး ဒကာႀကီး လူေတြမွာက သားစြဲ သမီးစြဲ ပစၥည္းစြဲေတြက ရွိေတာ့ တရားကနက္နဲေပနဲ႔ သူတို႕ကအမိုက္ထူေနရင္ မေထာင္ႏိုင္တဲ႔နားရွိေနလိမ္႔မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခ်ိန္ခါသင့္မွ ေဟာၾကားရပါတယ္ ဒကာႀကီး။
မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး
၄.၅.၆၂ ေန႔တြင္
ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ
ဟိုဘ၀ ဒီဘ၀ ဆုမေတာင္းနဲ႔တရားေတာ္မွ အက်ဥ္းပူေဇာ္ပါသည္
#ေကာင္းက်ိဴးလိုရာျပည့္ၾကပါေစ
No comments:
Post a Comment