စိတ္ကို၀ိပႆနာအာရုံနဲ႔ေလ့က်င့္ပံု

❀ စိတ္ကို၀ိပႆႆႆသာနာအာရုံနဲ႔ေလ့က်င့္ပံုက တစ္မ်ဳိး၊
၀ိပသာႆနာအာရုံနဲ႔ ေလ့က်င့္မယ္ဆိုရင္ ရုပ္နာမ္ဓမၼ
သခၤါရေတြအေပၚမွာ စိတ္ကိုေလ့က်င့္ရတယ္။

❀ ေလ့က်င့္ၿပီဆိုတဲ့အခါမွာ မ်က္စိလည္းမွိတ္
ထားရမယ္။နားလည္းပိတ္ထားရမယ္။
ပိတ္တယ္ဆိုတာ အဲဒီအာရုံေတြကို အာရုံ
မျပဳရဘူး။ ၀ိပႆသာနာ က်င့္စဥ္ဆိုတာ မေနာ
ဒြါရမွာပိုၿပီးေတာ့ အလုပ္လုပ္ရတယ္။

❀ သို႕ေသာ္ ဒြါရ ၅ပါးက ၀င္လာတဲ့အာရုံကို
မမွတ္ရဘူးလို႔ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။
မ်က္စိကျမင္တဲ့အာရုံလည္း မွတ္လို႔ရတယ္။

❀ ဒါကေရွ႕ပိုင္းကလုပ္တာေတြေျပာတာ။ နားက
ၾကားတဲ့အသံေတြကိုလည္း မွတ္ရမယ္။ ၾကားရင္
ၾကားတယ္ ၾကားတယ္မွတ္။ ျမင္ရင္ ျမင္တယ္
ျမင္တယ္ မွတ္။

❀ အဲဒီ မွတ္ဆိုတာ သတိသမၸဇဥ္ညကို ေလ့က်င့္ေန
တာလို႔ေခၚတယ္။ အဲဒါဆိုရင္ လူေတြက ၾကားရင္
ၾကားေတာ့ၾကားလုိက္တာပဲ။ တျခားေတြးခ်င္
ေတြးေနမွာပဲ ေလ။

❀ ၾကားတယ္ဆိုတဲ့အေပၚမွာ သိခ်င္မွသိလုိက္တာ။
ဒါေၾကာင့္ သတိမမူဂူမျမင္ဆိုတာေလ။ လူဆိုတာက
ၾကားခ်င္မွ ၾကားလုိက္တာ။ တစ္ခါတစ္ေလ အနီးနား
ေခါင္းေလာင္းတီးတာေတာင္မွ ၾကားခ်င္မွၾကားလိုက္
တာ။ အေတြးလြန္ေနရင္ မၾကားဘူး။

❀ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ ဒြါရ ၆ပါးမွာ ထင္လာတဲ့ အာရုံေတြက
မွတ္ရင္း မွတ္ရင္းနဲ႔ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ မေနာဒြါရမွာ
၀င္လာတဲ့ အာရုံနဲ႔အလုပ္လုပ္သြားတယ္။
အလုပ္လုပ္သြားတဲ့အခါမွာ ရုပ္နာမ္ဓမၼသခၤါရေတြရဲ႕
သဘာ၀ လကၡဏာ (Individual characteristic)
ကုိၾကည့္ရမယ္။

❀ နံပါတ္(၁) ရုပ္တရားရဲ႕ သဘာ၀လကၡဏာ၊
နာမ္တရားရဲ႕သဘာ၀ လကၡဏာ၊ ပင္ကိုယ္အရွိ
အတိုင္း ဆိုပါစို႔။

❀ ဖႆသာဆိုရင္ အာရုံနဲ႔ထိေတြ႕တဲ့လကၡဏာ ရွိတယ္။
ပထ၀ီဆိုရင္ မာတယ္ ေပ်ာ့တယ္။ အာေပါ ဆိုရင္
ဖြဲ႔စည္းတယ္ အရည္ေဖ်ာ္တယ္ဆိုတဲ့ ဒီလကၡဏာေတြ။
အဲဒီလကၡဏာေတြကိုၾကည့္တယ္။

❀ သဘာ၀လကၡဏာကို ၾကည့္လုိက္ျခင္းအားျဖင့္
ပထ၀ီကုိလည္းေတြ႕တယ္။ အာေပါကိုလည္း
ေတြ႕တယ္။ ဖႆသာကိုလည္း ေတြ႕တယ္။
နာမ္ေတြထဲက ေ၀ဒနာကိုလည္း ေတြ႕ၿပီဆို
တဲ့အခါမွာ အဲဒီသဘာ၀ လကၡဏာေတြ
အေပၚမွာ အလုပ္ လုပ္ရင္း ထပ္ဆင့္ေတြ႕
လာတာက ဘာတုန္းဆိုရင္ မၿမဲတဲ့သေဘာ။

❀ မၿမဲတဲ့သေဘာကိုအရင္ ေတြ႕လာၿပီဆိုလို႔ရွိရင္
မၿမဲတဲ့အရာတစ္ခုသည္ ေက်နပ္စရာမေကာင္း
ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္မႈ ပ်က္မႈႀကီးက အၿမဲ
ႏွိပ္စက္ေနလို႔ ဒုကၡဆိုတဲ့ သေဘာကို
ေတြ႕လာတယ္။

❀ ဒုကၡဆိုတဲ့သေဘာ ေတြ႕လုိက္တာနဲ႔တၿပိဳင္နက္
အနတၱ ကိုယ္မပိုင္ဘူး။ သူ႔ဟာသူျဖစ္ေနတာ
ကိုယ္က အုပ္ခ်ဳပ္လို႕ မရဘူးဆိုတဲ့ ကိုယ္မပိုင္တဲ့
အနတၱသေဘာကို လည္းေတြ႕လာတယ္။

❀ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱဆိုတဲ့ လကၡဏာေတြတစ္ခုခု
ျမင္လုိက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ၀ိပႆသာနာလမ္းေၾကာင္းေပၚ
စတင္ေရာက္သြားၿပီလို႔ မွတ္ရမယ္။ ဒါလည္းစိတ္ကို
အာရုံနဲ႔ေလ့က်င့္တာပဲ။ ၀ိပႆသာနာက်င့္စဥ္နဲ႔ စိတ္ကို
အာရုံနဲ႔ေလ့က်င့္တာ။ အက်ယ္ေတာ့မေျပာေတာ့ဘူး။
အက်ယ္ကေတာ့ ရိပ္သာေတြမွာ ေဟာေနတာပဲေနာ္။

❀ အဲဒီလိုစိတ္ကုိ အာရုံနဲ႔ေလ့က်င့္ေပးလုိက္တဲ့
အခါ ဉာဏ္စဥ္ေတြဟာ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု တက္လာတယ္။
အသိဉာဏ္ေတြထက္ျမက္လာတယ္။ သမာဓိစြမ္းအား
ေတြ ရင့္လာတယ္။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့
သခၤါရေတြအေပၚမွာ စိတ္တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္
ထားႏုိင္ၿပီး ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္းဆိုတာ ကင္းသြားတယ္။

❀ အဆင့္ျမင့္ သြားတဲ့ အသိဉာဏ္တစ္မ်ဳိးျဖစ္တဲ့
သခၤါရုေပကၡာဆိုတဲ့ ဉာဏ္ရသြားတယ္။ သခၤါရုေပကၡာ
ဆိုတာ သခၤါရေတြအေပၚမွာ လ်စ္လ်ဴရႈႏုိင္တယ္။

❀ သခၤါရေတြအေပၚမွာစိတ္ပ်က္ျခင္း၊ ၿငီးေငြ႕ျခင္း၊
မုန္းျခင္း၊ ခ်စ္ျခင္းဆိုတာေတြမရွိေတာ့ဘဲ
သဘာ၀ကိုသိၿပီး စိတ္တည္ၿငိမ္မႈေတြရလာၿပီဆိုရင္
စိတ္အစဥ္ကေလးက ေနာက္ဆံုးအဆင့္ေရာက္
လာၿပီဆိုလို႔ရွိရင္ ၀ိပသာႆနာက်င့္စဥ္နဲ႔စိတ္ကို
ေလ့က်င့္လုိက္ရင္ ေနာက္ဆံုးေရာက္လာ
မယ့္ဟာက ခုနက ျပင္ဆင္ေနတဲ့ ပရိကံဆိုတယ့္
မဟာကုသုိလ္ဉာဏသမၸယုတ္ေဇာေစာမယ္။

❀ ဒုတိယေဇာက ဥပစာ၊ တတိယ ေဇာက အႏုလံု၊
စတုတၳေဇာက်ေတာ့ ေဂါၾတဘူဆိုတာေလး
လာလုိက္ၿပီ ဆိုလို႔ရွိရင္ ေဂါၾတဘူလို႔ဆိုလုိက္တာ
နဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ သခၤါရေတြမျမင္ေတာ့ဘူး။
ခ်ဳပ္သြားၿပီ။ သူယူလာတဲ့အာရုံေတြဟာ
ေရွ႕ပိုင္းကသခၤါရေတြနဲ႔ပဲစခန္းသြားေနတယ္။
လူ႔ရဲ႕စိတ္ဟာ အကုန္လံုးသခၤါရေတြနဲ႔ပဲ
စခန္းသြားေနတာ။

❀ ေအး ေဂါၾတဘူေရာက္တာနဲ႔တၿပိဳင္နက္
သခၤါရေတြနဲ႔စခန္းမသြားေတာ့ဘူး။ သခၤါရေတြ
ၿငိမ္းသြားတာ သြားေတြ႕တယ္။ သခၤါရဆိုတဲ့
အာရုံေတြလြတ္သြားၿပီတဲ့။ လြတ္သြားေတာ့
နိဗၺာန္ဆိုတဲ့သခၤါရေတြ လြတ္ကင္းတဲ့အာရုံတစ္ခု၊
အသစ္အဆန္းတစ္ခုကိုလွမ္းျမင္လုိက္ရၿပီ။
အဲဒီေဂါၾတဘူစိတ္ျဖစ္ၿပီးတာနဲ႔တၿပိဳင္နက္
ေဂါၾတဘူကသတ္မွတ္ထားတဲ့ နိဗၺာန္အေပၚမွာ
မဂ္စိတ္ကေလးကျဖစ္လိုက္တယ္။

❀ လူ႔ရဲ႕သႏၱာန္မွာ ဘ၀သံသရာကအႏုသယ
ဓါတ္အေနနဲ႔ကိန္းေနတဲ့ ကိေလသာေတြဟာ
အဆင့္ဆင့္ၿငိမ္းသြားတယ္။ ေသာတာပတၱိမဂ္
ဆိုရင္ဒိ႒ိနဲ႔၀ိစိကိစၧာၿငိမ္းသြားတယ္။

❀ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ စိတ္ျဖစ္စဥ္ဟာဒီအတိုင္းပဲ။
ပရိကံ၊ ဥပစာ၊ အနုလံု၊ ေဂါၾတဘူ၊ ေသာတာပတၱိမဂ္၊
ေသာတာပတၱိဖိုလ္၊ေသာတာပတၱိဖိုလ္ ႏွစ္ႀကိမ္
ျဖစ္ၿပီးတဲ့အခါမွာ ေဇာ ၇ ႀကိမ္ျပည့္ရင္
ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားတယ္။

❀ ေနာက္တစ္ခါျပန္၀င္စားမယ္ဆိုရင္မဂ္ဆိုတာ
မလာေတာ့ဘူး။ ဖလသမာပတ္၀င္စားရင္ ေဟာဒီ
၀ိပႆသာနာနဲ႔ပဲ သြားရမယ္။ ဒီဖိုလ္ကို ျပန္လိုခ်င္ၿပီ။ ဒီ
အဆင့္ကိုျပန္ေရာက္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ၀ိပႆသာနာ
လမ္းေၾကာင္းကထပ္ ေလွ်ာက္၊ ေလွ်ာက္ရင္ ပရိကံ၊
ဥပစာ၊ အနုလံု ေဂါၾတဘူ(သို႕) ေ၀ါဒါန္ၿပီးရင္
ဖုိလ္ဖိုလ္ ေဟာ ဖိုလ္စိတ္ေတြခ်ည္း ပဲ
တစ္ေန႔လံုးေနေနတာ။ ဖိုလ္ဆိုတာနိဗၺာန္ကို
အာရုံျပဳတာ။

❀ ပရိကံ၊ ဥပစာ၊ အနုလံု ဆိုတဲ့စိတ္ေတြကေတာ့
သခၤါရအာရုံနဲ႔ျဖစ္တာ။ ေဂါၾတဘူေ၀ါဒါန္က
သခၤါရခ်ဴပ္ၿငိမ္းရာနိဗၺာန္ကိုအာရုံယူေပးတယ္
ဥပမာလမ္းေၾကာင္းႀကီးတစ္ခုကိုေလွ်ာက္လိုက္တာ
လမ္းဆံုးသြားတာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ ဘာမွမရွိေတာ့တာ
ေတြ႕တာပဲ။ သခၤါရအာရုံေတြအေပၚမွာေလွ်ာက္လွမ္း
သြားရင္းနဲ႔ သခၤါရေတြခ်ဳပ္ဆံုးသြားတဲ့ေနရာကို
လွမ္းေတြ႕တာ။ အဲဒါနိဗၺာန္ပဲ။ ခန္႔မွန္း ေျပာဆိုတာ
ဟုတ္ကဲ့လား။

❀ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ သခၤါရာနံ အာပ၀တၱိမတၱံ သခၤါရေတြ
မျဖစ္ဘဲနဲ႕ သခၤါရေတြခ်ဳပ္ၿငိမ္း သြားတဲ့ေနရာက
နိဗၺာန္ပဲလို႔ ဒီလိုေျပာတာေနာ္။ ေရွ႕ပိုင္းကစိတ္
ေတြအားလံုးဟာ သခၤါရအာရုံစခန္းသြားေနတာ။

❀ သခၤါရေတြအေပၚမွာ ေတြးေနတဲ့အေတြးေတြနဲ႔သြားၿပီး၊
ေနာက္ဆံုးအဲဒီသခၤါရအာရုံေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔
ေလ်ာ့ေလ်ာ့သြားၿပီး ေတာ့ ေနာက္ဆံုးသခၤါရအာရုံ
ေတြေပ်ာက္သြားတယ္။ သခၤါရမရွိတဲ့အာရုံတစ္ခုရ
သြားတယ္ေနာ္။

❀ အဲဒါဖိုလ္စိတ္ေတြနဲ႔တစ္ေနကုန္ေနရင္လည္း
ဖိုလ္စိတ္ေတြျဖစ္ေနမွာပဲ ထိန္းထားႏုိင္တယ္။ အဲဒါ
ဖလသမာပတ္၀င္စားတာေခၚတယ္။

❀ အဲဒီအတိုင္းပဲ ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးရင္ ေနာက္
သကဒါဂါမ္ျဖစ္ဖို႔အတြက္ ၀ိပႆသာနာက်င့္စဥ္ကိုတိုး
ျမွင့္ရမယ္။ သကဒါဂါမ္ျဖစ္ၿပီးရင္ အနာဂါမ္ျဖစ္ခ်င္လို ႔
ရွိရင္ ၀ိပသာႆနာက်င့္စဥ္ကိုတိုးျမွင့္ က်င့္ရမယ္။
Level ခ်င္း degree ခ်င္း မတူဘူး။

❀ အနာဂါမ္ျဖစ္ၿပီးရင္ရဟႏၱာျဖစ္ဖို႔အတြက္
၀ိပႆသာနာစြမ္းအားကို တိုးျမွင့္ရမယ္။ တိုးျမွင့္တဲ့အခါမွာ
ရဟႏၱာျဖစ္ေလာက္တဲ့ ၀ိပသာႆနာ စြမ္းအားေတြ
ရေလာက္ၿပီဆိုလို႔ရွိရင္ အရဟတၱမဂ္၊ အရဟတၱဖိုလ္
ေရာက္ ၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ ရဟႏၱာထိ
ေအာင္ ေရာက္သြားတယ္။

❀ ဒါေတြဟာ စိတ္ကိုအာရုံနဲ႔ေလ့က်င့္ျခင္းလို႔ေခၚတယ္ေနာ္။
စိတ္ကိုေလ့က်င့္လိုက္လို႔ရွိရင္ စ်ာန္လည္းရတယ္။
မဂ္လည္းရတယ္။ အဲဒီလိုေလ့က်င့္ၿပီးေတာ့စိတ္ကို
အာရုံနဲ႔ေလ့က်င့္သြားႏုိင္မွသာလွ်င္ ဒါေတြရႏုိင္တယ္။

ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိ၀ံသ
အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ ဒုတိယတြဲ

Credit to

ဓမၼရံသီစာမ်က္ႏွာ